Sidemen - 8 maart 2015

Sidemen

We hebben Sanur inmiddels al een week achter ons liggen. We hebben onze scooter daar ingeruild van 80cc naar een van 125cc, die trekt wat beter, toch makkelijker nu we weer in de bergen zitten. En ook wat voordeliger (€ 1,70/dag). We moeten tenslotte op de kleintjes letten (ha, ha). Afgelopen maandag onze paspoorten opgehaald bij het Imigrasi Kantor. Voor de eerste keer dat dit soepel verliep daar. We waren er een 1/2 uur vroeger dan stond aangegeven op het afhaalbewijs, maar desondanks werd het toch snel afgehandeld. Daarna konden wij onderweg naar Sidemen. Hulde had al enkele dagen last van zijn oor, maar de druppels die we bij de drogist hadden gehaald, hadden niet geholpen. Gelukkig zag ik nog net een apotheek en hebben we daar oordruppels tegen oorontsteking gehaald. Wij op weg naar Sidemen. Onze reis liep vlekkeloos en wij genoten van het mooie weer. Als je naar Sidemen reist zie je in de verte de lucht meestal al betrekken, maar we hebben het gelukkig toch droog gehouden en kwamen met zonnig weer aan. Je kunt je niet voorstellen hoe heerlijk het is om 3 maanden lang in je zomerkleren te kunnen rondlopen. Ook 's avonds heb je geen vest of trui nodig. We hebben hier weer een heerlijke stek midden tussen de rijstvelden. Als wij 's nachts in bed liggen en de deuren open hebben staan om toch wat frisse lucht binnen te krijgen en geen plafond ventilator aan te hoeven doen, kan je genieten van alle geluiden die je hoort. De krekels tsjirpen, vogels fluiten, kikkers kwaken en de wind ruist door de palmbomen. Hier hebben we nog een speciaal geluid erbij, want sommige velden met rijst zijn bijna rijp en daar komen de vogels op af. Je ziet dan ook op grote rijstvelden allemaal draden gespannen met daar aan vlaggetjes. Hier hoor je de hele nacht een soort geratel van een blikken trom en overdag hoor je de boerin de hele dag schreeuwen om de vogels te verjagen.  Dus hebben we toch maar besloten de deur aan de voorkant 's nachts dicht te houden. Het weer is deze week ietsje minder. Wat flinke tropische buien, afgewisseld met wat drogere periodes, maar de zon laat zich niet echt veel zien. Ondanks het wat mindere weer genieten we hier op ons terras van het prachtige uitzicht en lezen we ondertussen heel wat boeken uit. Ook heerlijk voor Hulde met zijn oorontsteking om weer eventjes op krachten te komen. 

Soebaks
De Balinese samenleving wordt beheerst door een algemeen saamhorigheidsgevoel. Iedere man is rechtstreeks betrokken bij een of meerdere vormen van gezamenlijke verantwoordelijkheid.

De organisatie van de belangrijke waterbevloeiing van de rijstvelden is in handen van Soebaks.
Een soebak is de gemeenschap van boeren die geheel afhankelijk is van dezelfde waterbron voor de irrigatie van hun rijstvelden.
Iedere boer met één of meerdere sawah’s is verplicht lid van een lokale soebak.
Zo’n soebak heeft een gekozen hoofd en het is zijn taak om een evenwichtige bevloeiing van de rijstvelden binnen de soebak te coördineren.

Crematie ceremonie

Van de week hier nog wel een crematie ceremonie bijgewoond. Ook weer heel bijzonder. We waren aan het zwemmen toen andere toeristen ons attendeerde dat er om 12.00 uur een crematie ceremonie zou plaatsvinden, die zou beginnen bij de markt. Wij op ons scootertje richting dorp, terwijl de lucht er heel dreigend uitzag. Het duurde ook niet lang of het kwam met bakken uit de hemel. Meteen ons scootertje aan de kant gezet en bij een winkeltje geschuild waar meerdere mensen al te wachten stonden op de familie van de overledene. En ja hoor in de verte, in de stromende regen, kwam de familie met de kist en dorpsgenoten aan. In het voorbijgaan sloten ook de mensen, die bij de winkel langs de kant stonden zich aan achter de stoet om met z'n allen naar het beginpunt te lopen. Ondertussen gingen wij verderop staan om de hele stoet langs te zien komen. Vanwege de regen duurde het allemaal wat langer dan gepland, maar wij hadden een droog plekje weten te bemachtigen. En na een tijdje zagen wij eerst een stoet aankomen, die allerlei dankbetuigingen droegen. Daarna kwam de familie met de kist, die inmiddels voorzien was van kleurrijke doeken. Op het kruispunt werd de kist een paar keer gedraaid om te voorkomen dat de ziel de weg naar huis kan vinden. Tot onze verbazing werden de dragers van de kist door andere jonge mannen van links naar rechts geduwd en werd de kist ondertussen besprenkeld met het water van de plassen op straat. Helemaal begreep ik dat niet en bij navraag zei men dan zullen die lui wel dronken zijn geweest. Zij drinken nl. tijdens zo'n ceremonie arak. Een zelf gestookte jenever, die nogal sterk kan zijn.

Filmpjes: Familie op weg naar het beginpunt:

(1): http://youtu.be/MW_trYAju_s

Dit is het startpunt van de crematie ceremonie

(2): http://youtu.be/cR5CGoelLQg

(3): http://youtu.be/iDr6eP9BHds

(4): http://youtu.be/iSbIluV2354

(5): http://youtu.be/92eCadSwKtc