Lovina 7 februari 2016

Helaas hebben we afscheid genomen van het heerlijke Sidemen.  We hebben in ieder geval het vooruitzicht dat we hier nog een week terugkomen.  Ik zal een foto bijvoegen van ons heerlijke zwembad (aan de rechter kant zie je nog net onze accommodatie ) en het uitzicht  over de rijstvelden. Vorig  jaar zag de rijst er veel groener uit, maar als we straks terug komen,  zal het ook veel groener zijn, want over een dag of 6 moeten de jonge stekjes weer uitgezet worden. Fantastisch om dat allemaal zo mee te maken. Ook een fotootje van ons vertrek bij Sawah Indah.  Krijgen jullie een idee hoe wij reizen.

Op dit moment worden de voorbereidingen getroffen voor Galungan wat op 10 februari gevierd wordt. Eén van de belangrijkste hinduistische feesten op Bali. 
Galungan is een Balinese episode dat zich afspeelt om de 210 dagen en duurt 10 dagen. Kuningan is de laatste dag van deze periode. Galungan betekent "Wanneer de/het Dharma gaat winnen." (dharma, de vier edele waarheden, het achtvoudige pad, Samsara, Karma, reïncarnatie.) tijdens deze periode zijn de Balinese goden op de aarde en verlaten het op Kuningan.

Eens in de 210 dagen in de Pawukon (Balinese cyclus van dagen) is het zover. Galungan markeert het begin van de belangrijkste terugkerende religieuze ceremonie, die gevierd wordt door alle Balinezen. Tijdens de periode van Galungan dalen de vergoddelijkte voorouders van de familie af naar hun vroegere huizen. Ze moet naar behoren worden vermaakt en zich welkom voelen, met gebeden en offers. Gezinnen met voorouders die nog niet zijn gecremeerd, maar zijn nog steeds begraven in het dorp begraafplaats, moeten offeren bij de graven."Penjor". Hoewel Galungan valt op een woensdag, beginnen de meeste Balinezen hun Galungan 'vakantie' de dag ervóór, waar de familie’s al druk bezig zijn de voorbereiding van het offeren en het koken voor de volgende dag. De vrouwen van het gezin zijn bezig geweest met het creëren van prachtig geweven 'Banten' (offers gemaakt van jonge kokos schijfjes), de mannen van het dorp staan op voor zonsopgang om samen met hun buren een varken te slachten. Dan wordt het fijn gesneden varkensvlees fijngestampt tot moes met een slijpsteen, en gegoten op de varkenssate van kleine stokjes bamboe. Kippen kunnen ook worden gekozen uit de voorraad van scharrelkippen die zwerven rond het huis. Delicate combinaties van verschillende groenten, kruiden en specerijen zijn ook bereid door de mannen, en wordt 'lawar”genoemd.  Hoewel veel van deze gerechten voor gebruik wordt voor offeringen bij de familie tempel, wordt er door de familie ook van gegeten. Halverwege de ochtend, wanneer al het koken is gedaan, is het tijd voor de eerste van een reeks feesten die volstaat met het eten van wat is voorbereid. Terwijl de vrouwen zich nog steeds bezig houden worden met de voorbereidingen van de vele offers hebben de mannen ook een andere baan deze dag, het maken van een 'Penjor'. Met een lange bamboestok, of 'Penjor', wordt verwezen naar de ingang van de familietempel. Tegen het einde van dinsdagmiddag kan de bezoeker overal op Bali zien dat deze decoratieve stokken een zeer feestelijke sfeer in de straat creeren. Op woensdag, de dag van Galungan, gaan de meeste Balinese proberen om naar hun eigen ouderlijk huis terug te keren, zelfs als ze werken in een ander deel van het eiland. Dit is een zeer speciale dag voor gezinnen, waar offers worden gemaakt aan God en aan de familie voorouders, die terug zijn gekomen om uit te rusten op dit moment in hun familie tempel. Evenals de familie tempel, worden bezoeken afgelegd aan de dorpstempel, en worden huizen van andere families bezocht die wellicht de familie hebben geholpen op een of andere manier in de afgelopen zes maanden.De dag na Galungan is een tijd van rust, vaak met een bezoek aan vrienden en iedereen is op z’n paasbest uitgedost. Het is een feest om dan op Bali te zijn om te proeven wat een religieus feest voor de bevolking betekent. In de omgeving van Sidemen en Ubud hebben we al gezien dat de hoofdstraten versierd worden met lange bamboestokken (zie foto) en ook de tempels worden extra versierd.

Batur Mountain View

Na een flinke klim richting Mountain en Lake Batur kwamen wij na 2 uur bij een prachtig uitzichtpunt op de berg (Mount Batur is een vulkaan en één van de heilige bergen op Bali volgens het Hindoe geloof). En natuurlijk vind je altijd mensen op zo'n punt, die je van alles willen verkopen. We kregen allerlei fruit aangeboden, maar ook de vraag of we belangstelling hadden om een trekking te doen op Mount Batur. Wij maar gauw weer de scooter opgestapt en richting ons hotel gereden. Naarmate we hoger de berg op reden, werd het weer nevelig en frisser, totdat het op een gegeven moment echt begon te regenen. Wat betekent een stop voor de poncho's.  We hadden nog maar een paar minuten te gaan, maar van die regen kan je toch knap nat worden. We rijden langs eetstalletjes en kleine winkeltjes. Dan zien we plotseling aan de kant van de weg een bord waarop aangegeven dat we rechtsaf moeten en op 300m zou het hotel liggen. Je wil niet weten hoe stijl we naar beneden moeten en in een bocht duikt plotseling ons hotel op. We zijn niet blij dat het voor ons op een onmogelijke afstand van het dorpje ligt. Hoe kunnen we morgen in godsnaam daar weer naar boven komen. Eén man op de scooter gaat nog wel, maar met z'n tweetjes en daarbij nog eens  de  bagage wordt wel erg heftig. Meteen maar in het hotel gevraagd of iemand ons 's ochtends met bagage naar boven kon brengen. Was geen enkel probleem. De entree van het hotel was één en al glas met uitzicht op de beroemde berg. Waar zou onze kamer zijn. Door het raam wees de receptionist een hutje beneden in de verte aan. Nou dat was natuurlijk geen optie voor Wim. Dus hij zijn litteken laten zien van de operatie en gevraagd of er geen andere kamers vrij waren. Nu bleek onder de receptie nieuwe kamers gebouwd te zijn. Eén trap naar beneden extreem grote kamers, maar niet echt gezellig. Nog een trap lager wat kleinere kamers, maar wel gezelliger. Om het aantal trappen met lopen te beperken, kozen we voor de hele grote kamer (met bad en een aparte douche ). Boven nog eventjes wat gegeten, maar het restaurant stikte van de vliegen. Erg onsmakelijk.  Volgens het personeel kwam dat door het mangoseizoen. Weer boven op onze kamer zette wij de bank buiten en genoten wij van het prachtige uitzicht. Het duurde niet lang of het begon te onweren en te stortregenen. Wij weer naar binnen.  Vanwege de vele vliegen bestelde wij eten en vroegen of wij dat op onze kamer konden krijgen. Geen enkel probleem, maar tijdens het eten viel continue het licht uit. Dat heeft de hele avond en ook weer 's ochtends geduurd. Dus je zult begrijpen dat we blij waren dat we vanmorgen weg konden. Een jongen van het personeel heeft netjes de bagage op zijn scootertje naar boven gebracht en wij op ons scootertje er achteraan. Hij had moeite om ons te trekken, maar het is gelukt. 

En nu genieten wij in een prachtig resort van een heerlijke accommodatie met 2 zwembaden en een restaurant (Rambutan Boutique Hotel). Wat leuk is dat we aan een weggetje zitten waar wij ca. 20 jaar geleden met Ron en Jeanette zijn geweest. We zijn vanmiddag bij het Rini hotel wezen kijken, maar we kunnen ons er niets meer van herinneren.